Begin maart 2018 ontving onze stichting een brief met een noodkreet van de directeur van de Bembada primary school in Yatalamata. Een plaatsje dat landinwaarts ca. 25 km ten noordoosten van Galle ligt. Het schooltje met 80 leerlingen (van  6 tot 12 jaar oud) en een kleuterklas van nog eens 15 kinderen tussen 3 en 6 jaar oud, werd eind mei 2017 zwaar getroffen door een grote overstroming van de daar stromende rivier. Het kantoortje, de 5 klaslokalen, de toiletten en de speelplaats kwamen helemaal onder water te staan. De schade was  enorm, Schoolbenodigdheden waren onbruikbaar geworden en het lesgeven was onmogelijk. De regering en bevriende scholen uit de omgeving, waaronder ook onze eigen Dutch van Der Looij School  schoten te hulp om de school weer aan de praat te krijgen. De regering  liet een noodlokaal op een hoger plateau (om nieuwe wateroverlast te voorkomen!) aanleggen. Onze adoptieschool stak de helpende hand toe met het aanreiken van nieuwe boeken, pennen en andere schoolbenodigdheden. In zijn noodbrief vroeg de hoofdonderwijzer van de school onze stichting om ook de financiële hand te reiken om verdere droomwensen’ in vervulling’ te doen gaan. Onze voorzitter Leo Jaspers, toch al organisatorisch in de weer om met echtgenote en een tweetal bevriende koppels een rondreis door Sri Lanka te maken van 25 april tot en met 13 mei 2018, nam die gelegenheid te baat om nader kennis te maken met de Bembada primary school. Ten overvloede zij vermeld dat bestuursleden, inclusief de voorzitter, die reizen zelf helemaal betalen. Statutair en principieel is dat binnen onze stichting schriftelijk vastgelegd. Alle kasgeld dient integraal naar onze projecten in Baddegama te gaan.

Op 26 mei hebben we met ons bestuur de beslissing genomen om binnen het kader van het financieel mogelijke, de school gefaseerd te gaan helpen. We beginnen inderdaad met het verschaffen van geld om dat glas melk met kommetje rijst dagelijks aan de kinderen te kunnen uitreiken. Ondertussen gaan we activiteiten ontplooien om ook aan de andere onderdelen van de wensenlijst invulling te geven. Iedere bijdrage, hoe klein of groot ook, is derhalve erg welkom!

Het bezoek ter plaatse door Leo Jaspers:
Op 10 mei begaven we ons op weg naar Yatalamatta. Naarmate we het plaatsje naderden werden de wegen slechter en dachten we een beetje de ‘middle of nowhere’ te hebben bereikt. Lint- noch kombebouwing viel er te ontdekken. Her en der lag een huisje dat die benaming amper verdiende. Uiteindelijk werd de weg onverhard, bar en boos. Onze chauffeur moest alle aanwezige stuurkunst mobiliseren om  modderpoelen en verraderlijke gaten te ontwijken. Elk moment dachten we dat hij de strijd zou staken en ons te voet verder zou dirigeren. Rondom ontwaarden we nog jonge theeplantages. Toch bereikten we heelhuids het ‘schoolcomplex’. De aanwezige kinderen stonden, terwijl de hemelsluizen wagenwijd openstonden, met een zelf geplukt kleurrijk veldboeket in het gelid om alle blanke bezoekers als welkomstgeschenk zulk boeket te overhandigen.

Vóór mij zag ik een met regenwater overspoelde speelplaats, met links daarvan een bescheiden kantoortje voor de hoofdmeester en twee door wateroverlast aangetaste klaslokalen. Aan de achterkant van de speelplaats op een verhoogd plateau (ca. 2 m. om waterschade in de toekomst te voorkomen) stond een door de overheid gecreëerd noodlokaal in de vorm van een veredelde  veldschuur. In die hoge “veldschuur, waren drie klaslokalen ondergebracht, waarbij flinterdunne scheidingswanden voor de afbakening zorgden. Tussen die scheidingswanden en het dak was alles open. Iedereen kon dus meeleven met het wel en wee van de ander. Enige vorm van ‘klasse-privacy’ was onmogelijk. Het leek me bepaald geen ideale situatie om kinderen geconcentreerd aan het werk te krijgen. Uiteraard was en nog een toiletaccommodatie op het complex te vinden, maar daar zou ik als westerling niet mijn  behoefte willen doen!

De ‘headmaster’ vertelde dat hij elf jaar geleden het schooltje stichtte en startte met 6 leerlingen. Hij en ook de kinderen waren verguld met de komst van de eerste blanke bezoekers in de schoolhistorie. De baas himself loodste ons langs de diverse klaslokalen, waar nogal wat lege plekjes te noteren vielen. Op mijn vraag of er geen leerplicht in Sri Lanka bestond,   antwoordde hij dat dit wel degelijk het geval was. Zijn verklaring over de absentie van de kinderen: “We hebben hier vooral kinderen van Tamil- en Singalese huize. Vooral die Tamilkinderen hebben het bepaald niet gemakkelijk. Hun ouders zijn werkzaam op de theeplantages en door de overstroming van vorig jaar was de hele theeoogst naar de knoppen, moesten de oude theestruiken worden gerooid en nieuwe worden geplant. Dat betekende voor de werkende ouders en hun kinderen dat er gewoon te weinig of zelfs geen spreekwoordelijk brood op de plank kwam! En als die kinderen dan ook nog eens 3 km richting school moeten lopen en over bij regenval haast ondoorwaadbare plekken moeten laveren, ligt schoolverzuim continu op de loer. Vandaar die lege stoeltjes vandaag!

Gevraagd naar zijn idee over toekomstige hulp van onze kant was verrassend en eigenlijk onverwacht. Hij noemde als hoogste prioriteit het opkrikken van het voedingsniveau van de kinderen. Hij zou het prachtig vinden als hij geld kreeg om alle schoolkinderen dagelijks een glas melk en een kommetje rijst op school te kunnen aanreiken! Zijn motivatie: “Veel kinderen arriveren op school met een lege maag en dan is het moeilijk om leerresultaten neer te zetten.”

Zijn verlanglijstje zag er verder als volgt uit:

• Het bouwen van een klaslokaal met toiletten op het nog vrijliggende verhoogde plateau.
• Materialen om het schoolterrein te kunnen onderhouden zoals schoffels, kruiwagens, harken, messen en waterslangen. Dit karwei wil hij bij toerbeurt en op geregelde tijden door de ouders laten klaren.
• White boards voor alle 5 klassen
• 1 laptop
• 25 plastic stoelen
• Muziekinstrumentjes

Namens Sander Hanssen van DUROI, accountants, belastingadviseurs & IT-adviseurs mochten we alvast 2 (gebruikte, maar geüpdate)  laptops aan de directeur van de school en zijn assistente overhandigen. Blij dat ze ermee waren!

Op 26 mei hebben we met ons bestuur de beslissing genomen om binnen het kader van het financieel mogelijke, de school gefaseerd te gaan helpen. We beginnen inderdaad met het verschaffen van geld om dat glas melk met kommetje rijst dagelijks aan de kinderen te kunnen uitreiken. Ondertussen gaan we activiteiten ontplooien om ook aan de andere onderdelen van de wensenlijst invulling te geven. Iedere bijdrage, hoe klein of groot ook, is derhalve erg welkom!

Op 11 mei waren we te gast in onze eigen Dutch van der Looij School (nursery-school voor 3 tot 6 jarigen), Het seniorenhome Senehasa, Robs Garden en Lotus Home, een opvangplek voor gehandicapte meisjes en vrouwen. Al deze instellingen staan onder supervisie van onze zusterorganisatie in Sri Lanka de  “van der Looij Educational Social Services and Welfare Foundation.”  In Lotus Home troffen  we een meid uit Aken aan, die er als vrijwilliger werkzaam was. De leiding deelde ons mede dat vrijwilligers uit Nederland welkom blijven om de handen uit de mouwen te steken op één der vier projectplekken. Kost en inwoning is gratis! Mochten er dus websitebezoekers zijn die interesse hebben, kunnen ze contact opnemen met onze stichting:  info @ projectsrilanka.nl